Podobno spotkanie czarnego kota przynosi pecha. Na szczęście nie wszędzie. Najlepiej czarne koty obserwować w Japonii - tam przynoszą one szczęście, zwłaszcza samotnym kobietom. Posiadanie czarnego kota w Japonii zapewnia nie tylko szczęście, ale także adoratorów. W Niemczech także czarne koty są mile widziane - ale tylko jeśli przetną komuś drogę, wędrując z prawej do lewej, jest szansa na jakieś pozytywne wydarzenie w nieodległej przyszłości.

#2.

Jednym z żeglarskich przesądów - kto wie, być może niepozbawionym racji - jest ten mówiący, że kobieta na statku przynosi pecha. Uwalnia tym samym od przykrego obowiązku czarne koty, które uważane są za dobrych przyjaciół żeglarzy. Rejs z czarnym kotem ma ponoć przynosić szczęście i zwiększać szanse na bezpieczny powrót do domu. Poza tym któremu piratowi chciałoby się osobiście ganiać za myszami…

#3.

Ze względu na swoją wątpliwą, „pechową” sławę, czarne koty miałyby rzekomo być mniej chętnie adoptowane czy częściej oddawane. Nic takiego nie ma jednak miejsca - kocia czerń nie robi na statystykach większego wrażenia. Albo ludzie lubią igrać z losem, albo mają gdzieś przesądy. Albo jedno i drugie.

#4.

Naukowcy wciąż badają kocie genomy, ale wnioski już teraz są przełomowe. Okazuje się bowiem, że gen odpowiedzialny za czarną sierść u kotów pochodzi z tego samego rodzaju co geny… odpowiadające u ludzi za odporność m.in. na HIV. Dalsze badania mogą znacząco przybliżyć nas do wynalezienia lekarstw na dotychczas nieuleczalne choroby. A więc jednak na coś się koty mogą jeszcze przydać…

#5.

Głęboki, czarny kolor sierści u kotów - zarówno domowych, jak i znacznie większych, dzikich - to konsekwencja dużej ilości melaniny w organizmie. Z tego też powodu czarne koty mają najczęściej żółte oczy. Tak zwany melanizm jest przeciwieństwem albinizmu, który u zwierząt objawia się zazwyczaj białą sierścią i czerwonymi oczami.

#6.

Prawdziwie czarne kocie dziecię może powstać wyłącznie wtedy, kiedy oboje rodzice mają w sobie „czarny gen”. Tylko w takiej sytuacji kocięta nie robią się pręgowane, co jest naturalną konsekwencją innych genowych mieszanek. Co ciekawe, nawet czarny kot może z czasem wyblaknąć. Pamiętajcie więc, aby prać swoje koty w specjalnym proszku do czarnego.

#7.

Czarny kot może nie tylko posiwieć, ale też zardzewieć. No dobrze, może i nie tak dosłownie zardzewieć, ale tak właśnie określa się sytuację, kiedy czarny kot, który spędza dużo czasu na słońcu, zaczyna zmieniać kolor sierści na bliższy brązowemu, czerwonemu - ogółem rzecz biorąc, rdzawemu. Zmiana ta jest jednak tylko czasowa - kiedy zawartość melaniny w organizmie wróci do wyjściowego poziomu, także kolor kociego futra wraca do normy.

Źródła: 1, 2